Στο σχολείο μας από το 2018, στα πλαίσια του προγράμματος σπουδών του Υπουργείου Παιδείας, διδάσκεται STEM στη Γ γυμνασίου χρησιμοποιώντας το ρομπότ EV3 της Lego. Στις 28 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε μία δράση στο εργαστήριο της πληροφορικής με θέμα “Creative STEAM”.
STEM – STEAM
Οι όροι STEM και STEAM αναφέρονται σε δύο διαφορετικές εκπαιδευτικές προσεγγίσεις που έχουν ως στόχο να διδάξουν στους μαθητές βασικές επιστημονικές, τεχνολογικές, μηχανολογικές και μαθηματικές αρχές και δεξιότητες.
Ο όρος STEM (Science Techology Engineering Mathematics) αναφέρεται σε μια παιδαγωγική προσέγγιση που εστιάζει αποκλειστικά στη διδασκαλία των βασικών επιστημονικών, τεχνολογικών, μηχανολογικών και μαθηματικών αρχών και δεξιοτήτων.
Ο όρος STEAM (Science Techology Engineering Art Mathematics), από την άλλη πλευρά, προσθέτει την τέχνη στο STEM, κάνοντας αναφορά στη διδασκαλία του STEM με την υποστήριξή της. Συνήθως, οι προσεγγίσεις STEAM χρησιμοποιούνται για να ενθαρρύνουν τη δημιουργικότητα και την καινοτομία στην επίλυση προβλημάτων, καθώς και για να εκπαιδεύσουν τους μαθητές στη χρήση νέων τεχνολογιών και εργαλείων.
Λίγα λόγια για το σενάριο του μαθήματος :
Σκοπός της διδασκαλίας ήταν οι μαθητές να γνωρίσουν τρεις βασικούς αισθητήρες του ρομπότ Lego EV3.
Αρχικά παρουσιάστηκε ο πίνακας «Οι πέντε αισθήσεις» του Jan Brueghel the Elder. Ακολούθησε συζήτηση γύρω από τον καλλιτέχνη και περιγραφή του πίνακα από τους μαθητές. Στη συνέχεια, έγινε σύνδεση του πίνακα με τις ανθρώπινες αισθήσεις και τους ανθρώπινους αισθητήρες δίνοντας απαντήσεις στις παρακάτω ερωτήσεις:
-Τι βλέπετε σε αυτόν τον πίνακα;
– Πόσες ανθρώπινες αισθήσεις αντιπροσωπεύει ο πίνακας;
– Πόσους ανθρώπινους αισθητήρες μπορείτε να εντοπίσετε στον πίνακα;
– Ποια είναι η διαφορά μεταξύ μιας ανθρώπινης αίσθησης και ενός αισθητήρα;
– Μπορούν να έχουν αισθήσεις τα μηχανήματα ρομπότ;
Κατά την δεύτερη φάση του σεναρίου τα παιδιά είχαν πιο ενεργό ρόλο. Κλήθηκαν να διασχίσουν μία διαδρομή με εμπόδια έχοντας πρώτα τα μάτια ανοικτά και σε δεύτερο χρόνο δεμένα. Ουσιαστικά προσομοίωσαν την ανθρώπινη και στην συνέχεια την ρομποτική συμπεριφορά. Ως άνθρωποι χρησιμοποίησαν κυρίως την αίσθηση της όρασης για να διασχίσουν τη διαδρομή και να αποφύγουν επιτυχώς τα εμπόδια ως ρομπότ όμως δεν υπάρχει αυτή η αίσθηση. Οδηγούμαστε λοιπόν στο μηχανικό της ισοδύναμο που είναι ο αισθητήρας αφής δηλαδή χρησιμοποίησαν κυρίως τα χέρια τους για να διασχίσουν την διαδρομή. Τα ρομπότ στην πραγματικότητα δεν βλέπουν με τον ίδιο τρόπο που βλέπουν οι άνθρωποι, γι αυτό στη δεύτερη περίπτωση απενεργοποιήθηκε η αίσθηση της όρασης.
Στη συνέχεια μοιράστηκαν σε καθεμία από τις δύο ομάδες ένα σύνολο τυπωμένων καρτών που απεικονίζουν τρεις ανθρώπινους αισθητήρες (μάτια, δέρμα, αυτιά) και τρεις ρομποτικούς αισθητήρες (αισθητήρας υπερήχων, αισθητήρας ήχου, αισθητήρας αφής). Κάθε μαθητής έπρεπε να βρει το αντίστοιχο, ώστε να σχηματίσει ζευγάρια κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. (αισθητήρας υπερήχων- μάτια, αισθητήρας αφής- δέρμα, αισθητήρας ήχου- αυτιά).
Τέλος ακολούθησε συζήτηση για το πως τα ρομπότ προσπαθούν να μιμηθούν ανθρώπινες αισθήσεις και ανθρώπινους αισθητήρες αλλά και για τις διάφορες εφαρμογές αυτών των ρομποτικών αισθητήρων στην καθημερινή μας ζωή.
Υπεύθυνη Καθηγήτρια
Παπαδάκη Σοφία
